Het begint weer te kriebelen.

Jawel, na maanden alleen maar met gezin, werk, studie en boeken lezen bezig te zijn geweest, begint het nu toch weer echt te kriebelen. Niet in de laatste plaats door mijn moes die zo af en toe een opmerking plaatste, maar ook door het bezoekje aan Orvelte verleden week.
Op uitnodiging van glasvriendinnetje Nathalie (waarvoor ik haar nog steeds heel erg dankbaar ben), ben ik daar een paar dagen geweest met haar en  glasvriendinnetjes Martine, Marieke, Jeannette en Carolien. Behalve dat we veel gelachen hebben, hebben we ook een glasworkshop gevolgd en een presse papier gemaakt. Tenminste getracht te maken.

Door dit alles begon het toch weer te kriebelen en ben ik afgelopen weekend maar weer eens achter de brander gekropen voor een moederdagcadeautje voor mijn moes (is altijd heel veilig omdat moeders altijd alles gemaakt door hun kinderen schitterend vinden ;-) ).
Toen zij de maandag erna langs kwam fietsen samen met mijn vader kon ik het niet laten om het alvast te geven (een klein manko in onze familie is dat wij cadeautjes nooit kunnen bewaren tot de dag zelf).
Gelukkig was ze er blij mee.

Toen ik gisteren bij haar langs kwam, had zij een moederdagcadeautje voor mij. Nu zullen jullie denken ' een moeder die haar dochter een moederdagcadeautje geeft?' . Enige uitleg is dus wel op zijn plaats.
Bijna 22 jaar geleden werd ik op moederdag voor het eerst moeder van een prachtige dochter, Lisa genaamd. Helaas gingen er tijdens de bevalling een aantal dingen goed verkeerd  en moesten wij na vijf dagen afscheid nemen van dit prachtige meisje. Sindsdien krijg ik van mijn moeder in naam van haar eerste kleinkind een cadeautje met vaak een mooie betekenis er achter.
Dit jaar kreeg ik een prachtige zelfgemaakte ring van zilver met de eerste letter van Lisa.
Onnodig om te zeggen dat ik deze ring met veel liefde zal dragen. Moes, je bent een topmoeder!